Is een leven met God altijd vol met bijzonderheden en wonderlijke gebeurtenissen? Nee, God helpt me geweldig in mijn leven, maar tot en met juli gebeurde er niet veel bijzonders, om het maar zo te zeggen. Ik ga je in ieder geval niet vermoeien met al die kleine dingetjes waarin ik God's hulp en leiding zie. Dat is iets wat je zelf moet ervaren denk ik. Ik kan het ook niet bewijzen, maar het gevoel is er wel dat het niet toevallig gebeurt. Wat ik nu wel ga vertellen is de wending die mijn leven even leek te nemen.
Ik ben op reis gegaan naar Israël afgelopen zomer met een groep christelijke jongeren. Aan het begin van de reis was ik nog vol van Jiska. (Leuk detail, het vliegtuig had als registratie nummer de initialen van haar volledige naam.) Tijdens de reis merkte ik onverwachts dat het goed klikte tussen mij en een reisgenote. Ik was totaal niet uit op een relatie en wist niet goed wat ik hier nou mee moest. Uiteraard heb ik in de avonden met God besproken en gebeden om wijsheid. Gek genoeg leek ik niet geremd te worden. Ik begon meer te voelen voor haar. Ik probeerde mijn ogen open te houden om te zien of God mij iets wou duidelijk maken. En ja ik begon positieve dingen te merken, zo droeg zonder het te weten een T-shirt met C&A er op. De begin letter van mijn naam en haar naam. Ik ben mij ervan bewust dat ik niet alles direct moet linken als teken van God maar toch... Tevens bleek de reisleider het opgevallen te zijn dat het wel klikte en moedigde me aan om het is met haar te bespreken. Ik besloot er voor te gaan, misschien heeft God me met de afgelopen jaren gewoon heel veel willen leren. En dat had ik zeker gedaan. Ik ben vervolgens op haar af gestapt en ik heb het hele verhaal verteld, alles over Jiska en de twijfel die ik had. Uiteindelijk kregen we een relatie, echt tof. Daar was ik God ook dankbaar voor. Ik wist niet precies wat het hele plan nou was, maar het klikte goed. Wel ben ik blijven bidden of Jiska tot geloof mocht komen. De eerste 4-6 weken waren erg leuk. Daarna kwam er bij haar ineens een gevoel dat niet weg ging. Het lag niet aan mij en ze snapte ook niet waarom dat gevoel er was. We leken nog wel zo goed bij elkaar te passen. We hebben het nog zo'n anderhalve maand geprobeerd, maar het lukte niet. Ik wist niet waar het aan lag. Ik heb veel gebeden voor haar. Het deed me immers pijn om haar te zien worstelen en natuurlijk vond ik het zelf ook erg jammer. Het ging uiteindelijk uit na drie maanden. Was ik boos op God? Nee. Was ik verdrietig? Eventjes, maar om eerlijk te zijn ging dat heel snel weg. Ik vroeg me wel af wat nou de bedoeling was van het geheel. Had ik de verkeerde keuze gemaakt?
Als ik nu, een dikke maand later, terug kijk op wat er gebeurd is, denk ik van niet. Ik ben God nog steeds dankbaar voor die tijd. Mijn twijfel is ook weg. Ik denk niet dat ik de verkeerde keuze gemaakt heb, ik denk dat dit een leerzame periode is geweest die God mij bewust heeft gegeven.
Nu zal je misschien denken, ja hoor liep niet gewoon niet goed en hij praat alles voor zichzelf goed. Dat is naar mijn mening niet het geval en ik zal vertellen waarom:
Het weekend dat het uitging werd ik enorm getroost door een tekst. Ik ging mij bezinnen en vroeg aan God wat ik nou verder moest doen en wat God nou precies wilde. Ik ging lezen uit "The New Evidence That demands a Verdict". Ik las een hoofdstuk over wonderen en tijdens het lezen bleef mijn aandacht hangen op één zinnetje: "God always accomplished what He intended to accomplish". Zou ik dan toch gewoon weer voor Jiska moeten gaan?
Ja, als ik terug kijk denk ik: Ja! Terugkijkend heb ik veel geleerd, het was een leuke periode en ik denk dat het onverklaarbare gevoel niet toevallig is ontstaan. Het hoorde niet zo te zijn.
Ik zie uit naar de toekomst, een fantastische droom wakkerde mijn liefde voor Jiska weer aan. Ik kijk realistischer en minder sprookjesachtig naar de toekomst, maar wel vol hoop. En hoop bestaat alleen als er geloof is. Ik kijk terug naar wat ik vorig jaar heb geschreven over het bijzondere visioen. Ik zie uit naar het moment dat Jiska voor God zal kiezen!
.
